جانمایی دیوارهای برشی در پلان
...
🔺دیوارهای برشی (سازه‌ای) عموماً المان‌های سازه‌ای سختی هستند که جانمایی آن‌ها در ساختمان به‌شدت بر روی عملکرد آن‌ها تأثیر می‌گذارد. دیوارها باید با در نظر گرفتن بارهای وارده در طول عمر بهره برداری ساختمان پیکربندی و جانمایی شوند. در مورد جانمایی دیوارها در پلان دو حالت زیر ممکن است وجود داشته باشد:
✔️ 1-دیوارها در لبه‌های کناری ساختمان
✔️ 2-دیوارها در فضای داخلی ساختمان
هریک از دو حالت فوق دارای معایب و مزایایی هستند. در ادامه به مهم‌ترین آن‌ها اشاره می‌شود.
🔹دیوارها در لبه‌های کناری ساختمان:
این نوع جانمایی موجب افزایش مقاومت پیچشی طبقه می‌شود و چنانچه جانمایی آن‌ها در پلان به‌طور متقارن انجام شود، مود پیچشی در سازه غالب نخواهد شد. همچنین در این حالت به‌شرط طرح متقارن دیوارها (طول و ضخامت آن‌ها) معمولاً نامنظمی پیچشی در پلان وجود نخواهد داشت. این نوع جانمایی به لحاظ مشکلات معماری نیز با چالش‌های کمتری مواجه است. به‌طورکلی دیوارهای لبه به دلیل نیروی محوری کمتر، شکل‌پذیری بیشتری خواهند داشت. اما از معایب آن نیز می‌توان به اتصال کمتر به دیافراگم و مشکل آپلیفت (بلند شدگی) در فونداسیون به دلیل کم بودن نیروی محوری و افزایش قابل‌توجه آرماتورهای خمشی و برشی در فونداسیون‌ها اشاره کرد.
🔹دیوارها در فضای داخلی ساختمان:
این نوع جانمایی به علت اینکه بازوی لنگر آن‌ها در پلان کاهش میابد، مقاومت پیچشی طبقه را کاهش می‌دهد. به‌طورکلی، در این حالت اتصال دیافراگمی ممکن است بیشتر و سطح نیروی محوری وارد بر آن نیز بیشتر شود. با افزایش سطح نیروی محوری، مشکل بلند شدگی در فونداسیون‌ها کمتر و همچنین میزان آرماتور موردنیاز در آن‌ها نیز کاهش میابد. البته به این نکته باید توجه شود که افزایش نیروی محوری منجر به کاهش شکل‌پذیری دیوارها می‌شود. جانمایی دیوارها در فضای داخلی ساختمان معمولاً با محدودیت‌های معماری همراه است اما این روش برای ساختمان‌های بلندمرتبه با دیوارهای مرکزی (هسته) بسیار پرکاربرد است.
