تعریف الگوی آرماتورگذاری برای کنترل تغییر شکل در دالهای وافل
...
🔺به جهت کنترل تغییر شکل در دالهای وافل، استفاده از آنالیز ترک خوردگی در نرمافزار SAFE و ETABS رایج است که استفاده از نرمافزار ETABS20 به جهت اینکه تغییر شکل تیرها را نیز با دقت بسیار خوب محاسبه میکند پیشنهاد میشود (محتوای مربوط به روند کنترل تغییر شکل تیرها و دالها در نرمافزار ETABS را میتوانید در مقاله ی «کنترل تغییر شکل المان های بتنی با کمک ETABS 2019» مطالعه کنید).
نکته بسیار مهمی که باید در معرفی آرماتورها در این دو نرمافزار باید به آن توجه شود این است که هر دو نرمافزار برای شبیهسازی دالهای وافل از یک مقطع معادل دال توپر و اصلاح مشخصات هندسی آن استفاده میکنند. بنابراین قبل از انجام آنالیز غیرخطی ترکخوردگی، در بخش معرفی آرماتورهای موجود در این سقفها حداقل درصد آرماتور را باید با دقت معرفی کرد. در غیر این صورت نتایج کنترل تغییر شکل ممکن است با خطای قابلتوجه همراه باشد.
🔺دوروش را برای رفع این مشکل میتوان در نظر گرفت:
- چنانچه مطابق شکل ضمیمه، درصد آرماتور محاسبه شده برای آرماتور فوقانی و تحتانی یکسان بود، مطابق رابطه بیان شده میبایست این درصد حداقل را تعریف کرد. همچنین اگر درصد آرماتور فوقانی و تحتانی اختلاف اندکی با یکدیگر داشتند، میتوانید با دقت نسبتاً مناسب از متوسط آنها برای هر دو وجه کششی و فشاری استفاده کرد. شایان ذکر است در این حالت باید از نتایج طراحی دال برای منظور کردن آرماتورهای تقویتی در افزایش سختی دال استفاده شود.
- چنانچه اختلاف بین درصد آرماتور فوقانی و تحتانی قابلتوجه باشد، باید شبکه آرماتورهای اصلی بالا و پایین را تعریف و درصد آرماتورهای فشاری و کششی را عدد نزدیک به صفر در نظر گرفت؛ در غیر این صورت محاسبات تغییر شکل معتبر نخواهد بود.
